Biografie

Kunstschilder Nina Balthau is een pure autodidacte. Ze schildert al meer dan dertig jaar en die hele periode heeft ze zich nooit echt veel aangetrokken van de regels van enig academisch handboek. Nina is een gevoelsmens die graag haar eigen weg gaat en lak heeft aan de geijkte wetmatigheden van de kunst. Schilderen is voor haar altijd een zuivere beleving gebleven.

Uiteraard zijn er wel altijd invloeden geweest. Er zijn de kennis en de ervaring van derden die zeker een rol hebben gespeeld. Er zijn de jaren studie ook aan diverse academische instituten die haar een juiste basis hebben gegeven en haar vooral hebben aangezet om nog meer te willen excelleren in zelfstudie.

Maar de grootste vorming als kunstenares kreeg ze van het leven zelf. En van de drie mensen die haar leven altijd kleur hebben gegeven: haar moeder, haar zoon Pierre en haar man Peter. Zij waren het penseel, de kleur en het canvas van haar kunstenaarsbestaan. Echt, warm en stevig.

Inspiratie

Nina’s moeder, zelf een kunstenares en leerlinge van Oscar Godron (Latemse School) heeft haar dochter als jonge schilder vervolmaakt. Ze gaf Nina ogen en leerde haar om schoonheid in al haar vormen te herkennen en die op het doek te vertalen. Ze gaf de penselen uit haar jeugd door aan haar dochter. In die zin is zij een levenslange muze geweest voor de kunstenares.

Pierre, haar veel te jong gestorven zoon, is door zijn eeuwige jeugd altijd een vreugdevolle bron van inspiratie geweest. Hij leerde zijn moeder dat de wereld zo veel groter was dan ze zelf voor ogen hield. Pierre was een reiziger, een man van de wereld. Hij hield van schoonheid in al haar vormen. Hij vond dat Nina in een breder spectrum moest leren kijken, veel verder dan de weiden vol bloemen die voor de heuvel van haar huis lagen.

Bloemen schilderij

En dan is er ook altijd Peter geweest. Hij was haar toeverlaat, haar eeuwige rots in de branding. De man die haar altijd bijstond en onconditioneel steun gaf. Toen ook Peter heenging, zweeg Nina’s penseel. Bijna twee jaar zou ze niet meer schilderen. De passie om schoonheid te brengen was verdwenen, de kleuren waren vaal geworden. Het geheel zonder enige betekenis.

Nieuwe periode

De zin om te schilderen zou pas kunnen terugkeren als Nina een nieuwe leefomgeving zou opzoeken. En de tijd zou nemen om de kleuren die haar zo typeren terug in haar leven toe te laten. De grootste stap was om Bijsterveld definitief te verlaten en die poort van haar leven achter zich te sluiten.

Inkomhal atelier

Ze trok naar Gent en zocht zich een veilig nest waar ze opnieuw zou kunnen dromen en zich creatief kunnen uitleven. En dat gebeurde, elke dag een paar minuten meer. Tot ze zich volledig had ontdaan van die oude, vertrouwde mantel die ze jaren had gedragen. En ze zich presenteerde in een nieuw kleed van bloemen. Bloemen, die als je goed oplette, anders oogden.

Boeken